De bugel - Flügelhorn

Geschiedenis

De halfronde bugel, één van de verschillende Europese signaalhoorns, werd rond 1800 overgenomen door Duitse en Engelse infanterie-eenheden. Kort daarna werd de opgerolde vorm overal gebruikelijk. In de 19e eeuw werden verschillende afleidingen van de bugel ontwikkeld. De Kent-bugel was het eerste koperinstrument met een volledige toonladder als toonbereik door de aanwezigheid van sleutels die de vingergaten controleerden. Dit instrument was erg geliefd in orkesten totdat de bugel werd verstoten van z'n positie door de cornet. Tegenwoordig wordt de bugel nog veelvuldig gebruikt. De bugel werd alsmaar verbeterd tot de bugel die we vandaag kennen.

Bouw en kenmerken

Evenals de trompet beschikt de bugel over een ketelvormig mondstuk maar met een zeer diepe cup. Tegenwoordig komen meestal Bb-bugels voor maar de Eb-versie wordt eveneens gebruikt. Omdat niet alle tonen met behulp van de ventielen zuiver te treffen zijn, is bij veel bugels op de derde (en soms ook de eerste) ventielbuis een trigger geplaatst, die een variabele extra verlenging geeft om de toon zuiver te krijgen.

Gebruik

De bugel wordt voornamelijk gebruikt in de fanfare, de brassband en de blaaskapel.

omhoog △