De trombone

Geschiedenis

De naam stamt van het Italiaanse tromba met het suffix 'one' en betekent dus 'grote trompet'. Ze is familie van de trompet en in de meest voorkomende vorm (de tenortrombone) is zij tweemaal zolang als de Bb-trompet. De trombone verscheen in de 15e eeuw op het toneel.

Bouw en kenmerken

Een trombone is eigenlijk een vergrote vorm van trompet met beker, hoofdbuis en ketelvormig mondstuk. De hoofdbuis kan verlengd worden door een soepel schuivende schuif (coulisse). Door het uitschuiven ervan kunnen de natuurtonen 6 maal verlaagd worden. Het meest voorkomende type is de tenortrombone, gevolgd door de bastrombone. De stemming van de tenortrombone is C, het toonbereik 2½ octaaf. De buislengte is 2,7m.

De bastrombone heeft F of G als grondtoon.

Behalve de (schuif)trombone bestaan er ook ventieltrombones. Deze worden echter weinig gebruikt, voornamelijk door het ontbreken van de mogelijkheid om een glissando te maken.

Gebruik

De trombone, evenals de bastrombone wordt binnen het volledige hafabra gebruikt.

Opmerkelijk: alhoewel de bastrombone in alle orkesten bijna nodig is, is de bastrombone geen officieel erkend instrument en wordt aan vele muziekscholen niet gegeven.

omhoog △